‘Als je wilt dat er iets verandert, moet je er iets aan doen’

1. Als je wilt dat er iets verandert, moet je er iets aan doen

Als kind was ik al bezig met: wat kan ik doen om de wereld een beetje beter te maken? Zo schreef ik op mijn tiende een brief aan Iraakse dictator Saddam Hoessein met de vraag of hij wilde stoppen met oorlog voeren. Helaas zonder resultaat. Jaren later, in 2015, ontdekte ik dat aanranding vaak pas strafbaar is als er geweld bij komt kijken. Alleen ‘nee’ zeggen is dus niet voldoende. De politieagent zei simpelweg tegen mij: ‘Hiermee moet je niet bij ons zijn, maar bij de politiek’. Goed, dacht ik toen. Twee weken later lanceerde ik de campagne #zeghet, een voorloper van #metoo. Daarmee wilde ik het zwijgen over seksueel geweld doorbreken en de zedenwet aangepast krijgen. Gelukkig vond ik daarin veel medestanders en inmiddels ligt er een aangepast wetsvoorstel!

2. Niet iedereen heeft dezelfde kansen

Vaak hoor je: wij letten niet op diversiteit, wij zoeken gewoon de beste kandidaat. Dat klinkt logisch, maar dat is het niet. Inmiddels weten we dat mensen geneigd zijn collega’s aan te nemen die op hen lijken. Daardoor krijgen niet alle mensen dezelfde kansen. Dus moet je die kansen creëren. Ik doe dat door bij bepaalde opdrachten zelf een stap achteruit te doen en de opdrachtgevers te linken aan iemand die nog niet in hun netwerk zit en minder kansen krijgt, maar wel ook heel goed is.

3. Praat mét mensen in plaats van over hen

We denken allemaal dat we ons goed in anderen kunnen inleven, maar in de praktijk valt dat best tegen. Bovendien is het eigenlijk veel logischer om gewoon aan mensen te vragen wat ze willen en vinden in plaats van het voor ze te bedenken. Op die manier heb ik meer dan eens gemerkt dat groepen die tegenover elkaar leken te staan, eigenlijk hetzelfde wilden. Zo heb ik voor een wervingscampagne voor personeel van een jeugdgevangenis aan jongeren uit die gevangenis gevraagd hoe hun ideale begeleider is. Waar wij dachten dat ze: ‘Relaxed en veel toelatend’ zouden zeggen, zeiden ze bijna allemaal: ‘Streng en rechtvaardig’. Precies wat we zelf ook zochten!

‘Veel vaker is het een teken dat je niet
toegankelijk genoeg geweest bent’

4. Zorg dat iedereen mee kan doen

Een tijd geleden hoorde ik in een overleg iemand gefrustreerd verzuchten: ‘Ze wíllen ons gewoon niet begrijpen’.  Heel invoelbare frustratie, als je er naar jouw idee alles aan gedaan hebt om duidelijk te zijn. Toch is het zelden waar. Veel vaker is het een teken dat je niet toegankelijk genoeg geweest bent. Je taal was te ingewikkeld, je koos een medium wat niet iedereen heeft of waar niet iedereen gebruik van kan maken. Video’s zonder ondertitels bijvoorbeeld.

5. Niet opleggen, maar uitleggen

Bij ‘dat doen we altijd zo’ gaan mijn haren echt recht overeind staan. Bij ‘alles moet anders’ trouwens net zo hard. Ik wil niet weten wat er moet, ik wil weten waarom het moet. En daar sta ik niet alleen in. Je ziet dat het goed werkt om mensen mee te nemen in je overwegingen. Juist als het lastige keuzes zijn om te maken. Dat vindt de overheid nog wel eens lastig. De burgemeester waar ik woordvoerder van ben, staat er gelukkig net zo in als ik. Laatst werd er na een naar incident in een woonwijk door omwonenden om permanent cameratoezicht gevraagd. We hebben toen met hen gesproken en uitgelegd welke afwegingen je maakt bij het plaatsen van een camera. Uiteindelijk kwamen we uit op tijdelijk toezicht en begreep iedereen waarom dat was.

Of zo vasthouden aan mijn waarden me wel eens in problemen hebben gebracht? Dat ligt eraan hoe je ‘probleem’ definieert. Voor mij zou het vooral een probleem zijn als ik ergens moest werken waar deze waarden als onzin worden bestempeld. Bij de gemeente Gouda heb ik het geluk dat we er goeddeels allemaal hetzelfde naar kijken. Daarom rijd ik elke dag met veel liefde een uur naar mijn werk. Met een elektrische auto natuurlijk, want je bent principieel of niet he?

Wat zijn jouw drijfveren? En wil je die met ons delen?
We horen graag jouw verhaal. Mail naar Felice@bvoverheidscommunicatie.nl