De kunst van het (niet) werken

Dat afbakenen en nee zeggen triggert. Kun je daar iets meer over vertellen?

Het moederschap heeft ervoor gezorgd dat ik werk en privé beter kan afbakenen. Of beter gezegd: móet afbakenen. Ik kan die kleine niet laten wachten op eten, aandacht en liefde tot mama eindelijk die internetpagina geredigeerd en al online heeft gezet. En natuurlijk, ik besef dat dit niet de reden zou moeten zijn. Je moet je werk altijd kunnen afsluiten om later weer fris en fruitig te kunnen beginnen. Verder ben ik zelf dienstverlenend ingesteld en van nature niet zo goed in nee zeggen. En dat zie ik bij meer contentspecialisten. Mensen die goed zijn in hun werk, maar te weinig aangeven waar ze wel en niet voor zijn.

Wat bedoel je daar precies mee?

Ik werk nu als online projectmanager en contentspecialist in het webredactieteam Sociaal Domein bij de gemeente Amsterdam. Een enorm leuk team dat bergen werk verzet. Toch worden we – ondanks het belang van online in de huidige tijd – soms als laatste aangehaakt bij projecten. Dan is er nog weinig ruimte om mee te denken of wij het juiste kanaal of middel zijn of hebben. We zeggen weleens tegen elkaar dat we te lief zijn. We zouden vaker moeten laten zien welke projecten we allemaal oppakken en waar we voor zijn.

Dat we niet alleen ‘even snel iets online plaatsen’. Maar dat we ook kijken of iets past in de strategie of binnen een concept. Onze persoonlijke branding kan wel een likje verf gebruiken.

Opvallend genoeg is je huidige functie een vaste baan. En dat na een leven als freelancer en gedetacheerde. Hoe zit dat?

Ik heb inderdaad lange tijd als freelancer verschillende interim-opdrachten als contentspecialist uitgevoerd. Ongeveer een jaar geleden liep ik tegen deze opdracht aan. Gevoelsmatig pasten de werkzaamheden helemaal in mijn straatje. Maar… deze opdracht kon ik alleen uitvoeren via detachering vanuit Bureau voor Overheidscommunicatie en Communicatiemensen.nu. En inmiddels is deze functie een vaste baan geworden. Het waren beste flinke stappen van freelance, via detachering naar vast werk. Maar de opdracht is zo leuk. En uiteindelijk is dat toch het belangrijkste. Daar komt bij dat interim opdrachten vaak ook voelen alsof je in vaste dienst bent. Het gaat mij meer om het gevoel van vrijheid binnen een opdracht of baan. En dat zit hier wel goed.

Een leuke baan. Gevoel van vrijheid. Is dit dan jouw ideale baan?

Natuurlijk heeft elke baan ‘moetjes’. Zo heb ik net een grote redigeerklus afgerond waar ik bijna scheel van ging kijken. Maar ik hou van de afwisseling in mijn werk. Zo begeleid ik de grotere projecten die binnenkomen, maak ik een contentstrategie, voer die uit als contenspecialist en neem met een team de nieuwsbrief onder de loep. De vrijheid zit in de manier waarop ik kan werken. Ik krijg veel vertrouwen, kan mijn eigen tijd indelen en heb de ruimte om hybride te werken. Van hele dagen op dezelfde stoel op een kantoor zitten word ik niet gelukkig. En ook thuis zit ik zelden een hele dag op dezelfde plek. Ik zit aan de eettafel, op de bank. Net als de afwisseling in mijn werk, houdt die bewegingsvrijheid me geïnspireerd.

Kun je een voorbeeld geven van een groter project dat je hebt uitgevoerd?

Een mooi voorbeeld is de campagnepagina rondom de excuses van de gemeente Amsterdam voor het slavernijverleden. Ik was verantwoordelijk voor het coördineren van de campagnepagina en online perskit. Dat werk nam ik de contentspecialist met wie ik samenwerkte uit handen. We leefden allemaal toe naar het moment dat de burgemeester, Femke Halsema, haar excuses aanbood. Op dat moment moesten er ook dingen live gezet worden voor de pers. Ik vond het fijn dat alles uiteindelijk goed is gegaan. Ook in afstemming met andere afdelingen, zoals woordvoering. Ik kreeg zelfs een appje met een bedankje en een compliment dat we dit met elkaar zo snel en goed hadden gedaan. Dat had ik nog niet eerder meegemaakt, maar vond het wel heel tof. Ook besefte ik dat ik dat zelf wat vaker moet doen. Gewoon een complimentje geven. Omdat je tevreden bent. En blij.

En wat zou je echt nog vaker willen doen?

Haha… schilderen natuurlijk. Op dit moment maak ik een dag in de week vrij om de kunstenaar in mij los te laten. Dit gevoel werd geboren tijdens mijn eerste baan bij een reclamebureau. Ik wilde niet alleen achter mijn laptop zitten, maar ook ‘kind’ blijven en iets met mijn handen doen. Tekenen vond ik altijd al leuk, maar schilderen had ik nog nooit gedaan. Voor ik het wist lag mijn studentenkamer bezaaid met doeken, verf en kwasten. Ik moet bekennen dat mijn werken er wel op vooruit zijn gegaan. Sterker nog, ik verkoop tegenwoordig schilderijen en schilder ook weleens in opdracht. Maar het mooiste is toch het plezier dat ik eraan beleef. En het maakt mijn hoofd leeg. Ik kan mezelf er zo in verliezen, dat ik mijn telefoon vergeet of kan negeren. Zo’n ontspannende en inspirerende passie gun ik echt iedereen!